Podział pionowy budynku w praktyce polega na przedzieleniu działki i budynku jedną linią pionową w taki sposób, by w wyniku podziału powstały co najmniej dwie działki i dwa niezależne usadowione na jednym fundamencie budynki połączone jedną ścianą (powstaje tzw. bliźniak lub szeregówka). Taki podział jest dopuszczalny, jeżeliPrawo własności do nieruchomości może przysługiwać jednej, ale też kilku osobom. W takiej sytuacji są one współwłaścicielami. Współwłasność może być z kolei łączna lub ułamkowa. Czym się różnią? Jak powstaje współwłasność? Współwłasność może powstać na kilka sposobów. W przypadku nieruchomości do najczęstszych można zaliczyć otrzymanie spadku przez kilku spadkobierców (o dziedziczeniu nieruchomości pisałem tutaj) lub zawarcie związku małżeńskiego. Oprócz tego, współwłasność nieruchomości powstaje w wyniku otrzymania darowizny (której przedmiotem jest nieruchomość) przez co najmniej dwóch obdarowanych oraz czynności prawnych takich jak: wspólny zakup nieruchomości, zawarcie umowy spółki cywilnej czy nabycie nieruchomości w ramach tej spółki. Współwłasność powstaje też z mocy prawa wskutek zasiedzenia lub w wyniku orzeczenia sądowego (gdy sąd przyznaje jedną nieruchomość kilku osobom). Współwłasność łączna Współwłasność może mieć charakter współwłasności łącznej lub ułamkowej. Ten pierwszy rodzaj współwłasności to tzw. współwłasność bezudziałowa. Polega ona na tym, że każdy ze współwłaścicieli dysponuje takim samym prawem do rzeczy i nie ma swojego udziału, tzn. nie jest on oznaczony co do wielkości. Powstanie współwłasności łącznej wynika wprost z przepisów prawa i dotyczy małżeńskiej wspólności majątkowej (art. 31-46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) i wspólności majątku wspólników spółki cywilnej (art. 863 Kodeksu cywilnego). Współwłasność ułamkowa W przypadku współwłasności ułamkowej każdy ze współwłaścicieli ma prawo do rozporządzania swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (co nie jest możliwe w przypadku współwłasności łącznej). Swój udział w nieruchomości współwłaściciel może sprzedać, darować czy obciążyć hipoteką. Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej (czyli nieruchomości) przypadają współwłaścicielom proporcjonalnie w stosunku do wielkości udziałów. W takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z tą nieruchomością. Podobał Ci się ten artykuł? Uważasz, że jest wartościowy i komuś jeszcze może się przydać? Udostępnij go proszę Aby zacząć rozważać sprzedaż mienia lub udziału w nim należy sporządzić akt notarialny. Szybciej zdobędziemy go, gdy rodzina będzie zgodna co do podziału majątku. Jeśli stanie się inaczej, nie obejdzie się bez postępowania sądowego, którego celem jest uzgodnienie, kto i jakie udziały otrzyma. Kolejny krok to złożenie Współwłasność oznacza, że dana rzecz (także nieruchomość lub grunt) należy do kilku osób. Współwłasność łączna – że współwłaściciele nie mogą rozporządzać dowolnie swoim prawem, zaś współwłasność ułamkowa pozwala na podejmowanie decyzji bez zgody pozostałych udziałowców. Najczęściej mówi się o współwłasności nieruchomości, np. mieszkania lub działki. Współwłasność oznacza, że prawo własności przysługuje jednocześnie kilku osobom. Zasady współwłasności ułamkowej regulują przepisy Kodeksu cywilnego, zaś w przypadku współwłasności łącznej należy odwołać się do konkretnych przepisów regulujących określone stosunki prawne (np. powstanie wspólności majątkowej po zawarciu małżeństwa). Niestety, kwestie współwłasności często prowadzą do konfliktów między współwłaścicielami. Czym jest współwłasność łączna? Współwłasność łączna może powstać jedynie w określonych sytuacjach, na skutek zaistnienia konkretnych stosunków prawnych. Regulują ją te same przepisy, które odnoszą się do wspomnianych stosunków. Dopóki w mocy pozostaje współwłasność łączna, żaden ze współwłaścicieli nie ma możliwości swobodnego dysponowania swoją częścią (prawem do niej). Cechą wyróżniającą współwłasność łączną jest bowiem jej bezudziałowość, co oznacza, że nie można scharakteryzować części jako ułamka – odnosi się ona do całej rzeczy lub nieruchomości. Najbardziej charakterystycznym przykładem jest ustawowa wspólność małżeńska, która powstaje z chwilą wstąpienia w związek małżeński. Żadna ze stron nie może zbyć swojej części, póki współwłasność trwa. Drugim przypadkiem, w którym dochodzi do powstania współwłasności łącznej, jest stosunek pomiędzy wspólnikami spółki cywilnej. Co istotne, dla tego rodzaju współwłasności konieczne jest zaistnienie relacji osobistych między współwłaścicielami. Zakończenie współwłasności następuje na skutek zerwania owych więzi. Prowadzi to także do przekształcenia się współwłasności łącznej w ułamkową. Przykładem sytuacji, w której dochodzi do wspomnianego przekształcenia, może być rozwód, separacja, a także rozwiązanie spółki cywilnej. Czym jest współwłasność ułamkowa? Współwłasność w częściach ułamkowych regulowana jest przez przepisy Kodeksu cywilnego. Cechą charakterystyczną współwłasności ułamkowej jest jej określenie w postaci ułamka – konkretnej części. Jeśli owa część nie została ustalona, należy przyjąć, że udziały są równe dla wszystkich współwłaścicieli (domniemanie). W przeciwieństwie do współwłasności łącznej, tu każdy ze współwłaścicieli ma prawo dowolnie dysponować swoją częścią. Co to oznacza w praktyce? Współwłasność ułamkowa nieruchomości pozwala na sprzedaż części nawet bez zgody innych współwłaścicieli. Warto jednak pamiętać, że czasem na wykonanie pewnych czynności potrzebna jest zgoda pozostałych współwłaścicieli. Dzieje się tak np. w sytuacji, gdy przeprowadzane czynności przekraczają zwykły zarząd, np. istnieje potrzeba wynajęcia całego mieszkania, które ma kilku właścicieli. Jeśli pozostali nie wyrażają zgody na daną czynność, możliwe jest wniesienie sprawy do sądu. Do jej rozstrzygnięcia może dojść tylko wtedy, gdy współwłaściciele wnoszący sprawę mają co najmniej połowę udziałów. Wówczas sąd weźmie pod uwagę interesy wszystkich właścicieli. Jeśli rozstrzygnięcie sprawy na drodze sądowej okaże się niemożliwe, pozostaje zniesienie współwłasności. Zniesienie współwłasności – na czym polega? Zniesienie współwłasności może odbyć się w drodze sądowej oraz w drodze umowy. Charakter zniesienia zależy od przedmiotu sporu (ruchomość lub nieruchomość), a także od tego, czy porozumienie między współwłaścicielami jest możliwe. Jeśli nie istnieje między nimi konflikt, zniesienie może nastąpić w drodze umowy. Zniesienie współwłasności mieszkania musi nastąpić w formie aktu notarialnego i jest to wyjątek (chodzi o sytuację, w której przedmiotem sporu jest nieruchomość). Przygotowując się do spotkania u notariusza, osoby zainteresowane muszą zgromadzić niezbędne dokumenty, takie jak odpis księgi wieczystej czy wypis z rejestru gruntu. Jeśli niemożliwe jest dojście do porozumienia, można skorzystać z sądowego zniesienia współwłasności. Dochodzi do niego w postępowaniu nieprocesowym. Sprawą zajmuje się sąd rejonowy właściwy dla położenia rzeczy, o którą toczy się spór. Wniosek o zniesienie współwłasności może złożyć każdy ze współwłaścicieli, a także spadkobierca współwłaściciela. Istnieje kilka możliwości zniesienia współwłasności: poprzez podział fizyczny rzeczy/nieruchomości, poprzez przyznanie spornej rzeczy/nieruchomości jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, poprzez sprzedaż rzeczy/nieruchomości oraz podział uzyskanych środków. Składając wniosek, należy wnieść opłatę sądową. W przypadku umowy o zniesienie współwłasności, musi zostać opłacony podatek od czynności cywilnoprawnych. Sprawdź firmy w wybranych województwach: firmy budowlane opolskie firmy budowlane podkarpackie firmy budowlane podlaskie a także w wybranych miastach: firmy budowlane Lublin firmy budowlane Olsztyn firmy budowlane Poznań Współwłasność. Własność jest prawem rzeczowym, dzięki któremu właściciel korzysta z rzeczy i rozporządza nią, z wyłączeniem innych osób, zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swojego prawa, a także pobiera z niej pożytki i inne dochody. Zatem na treść prawa własności składa się korzystanie z rzeczy i Współwłasność mieszkania – czy stanowi problem? Wbrew pozorom, współwłasność mieszkania nie jest rzadkim zjawiskiem. Mieszkaniowymi wspólnikami są na przykład osoby, które otrzymały całość lub pewną część nieruchomości w ramach spadku. Posiadanie udziału w nieruchomości jest oczywiście mniej korzystne niż wyłączna (samodzielna) własność. Wiąże się to nie tylko z faktem, że udział będzie warty o wiele mniej niż całość danego lokalu lub domu. Warto również zdawać sobie sprawę, że posiadanie lokum „na spółkę” w praktyce generuje spore problemy. Wystarczy tylko wspomnieć, że współwłaściciele mogą mieć zupełnie inne pomysły na dalsze wykorzystanie lokalu lub domu. Na całe szczęście, współwłasność mieszkania może zostać zniesiona. Pokrótce wyjaśniamy, na czym polega procedura zniesienia współwłasności. Współwłasność ułamkowa jest o wiele mniej kłopotliwa Jeżeli chodzi o współwłasność mieszkania, to w pierwszej kolejności warto zwrócić uwagę na pewną kwestię. Chodzi o różnicę pomiędzy dwoma rodzajami współwłasności, czyli współwłasnością łączną oraz ułamkową. Współwłasność łączna jest mało wygodna dla współwłaścicieli ze względu na jej specyficzny (bezudziałowy) charakter. Osoba posiadająca prawo współwłasności łącznej nie może nim swobodnie rozporządzać. Na całe szczęście, współwłasność nieruchomości w częściach ułamkowych okazuje się o wiele częstszym wariantem. Zgodnie z artykułem 198 kodeksu cywilnego, który dotyczy współwłasności ułamkowej: „każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli”. Wspomniany przepis wyjaśnia, że sprzedaż swojego ułamkowego udziału w mieszkaniu lub działce zabudowanej domem nie wymaga zgody innych współwłaścicieli. Wykorzystują to między innymi specjalne firmy tanio skupujące udziały w mieszkaniach. Kolejny przepis kodeksu cywilnego (art. 199 KC) wskazuje natomiast, że do rozporządzania wspólną rzeczą (np. jej wynajęcia) lub innych czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. Jeżeli takiej zgody nie ma, to współwłaściciele posiadający przynajmniej połowę udziałów mogą domagać się, aby sąd podjął decyzję dotyczącą sporu, mając na względzie interesy wszystkich zainteresowanych stron. Warto jednak zdawać sobie sprawę, że takie postępowanie prowadzone na podstawie art. 199 KC często jest bardzo przewlekłe. Współwłasność lokum znosi się notarialnie lub sądowo Problemy jakie powoduje współwłasność mieszkania sprawiają, że wiele osób chce się jej pozbyć. Od kłopotu można uwolnić się sprzedając swój ułamkowy udział w danym lokum. Warto jednak zdawać sobie sprawę, że oferta sprzedaży udziału raczej nie wzbudzi dużego zainteresowania na rynku. Typowy nabywca mieszkania nie jest bowiem zainteresowany perspektywą zakupu np. 1/3 lub 1/2 nieruchomości i zarządzania lokalem lub domem razem z obcymi osobami. Co więcej, w sprzedaży udziału raczej nie pomoże agent nieruchomości. Natomiast propozycja cenowa ze specjalnej firmy zajmującej się skupem udziałów w nieruchomościach prawdopodobnie będzie bardzo niska. Na całe szczęście, istnieje rozwiązanie inne niż sprzedaż swojego ułamkowego udziału w nieruchomości. Współwłasność mieszkania może zostać zniesiona poprzez umowę podpisaną u notariusza albo na wskutek postępowania sądowego. Najlepiej jest wtedy, gdy współwłaściciele sami wypracują porozumienie i ustalą wszystkie szczegóły związane np. ze sposobem podziału nieruchomości oraz spłatami/dopłatami. Niestety porozumienie nie zawsze jest możliwe do osiągnięcia. Właśnie dlatego zniesienie współwłasności na drodze sądowej często okazuje się koniecznością. Warto wiedzieć, że taka opcja już na wstępie będzie kosztowała 1000 zł. Opłata sądowa jest zredukowana do 300 zł, jeżeli wniosek do sądu rejonowego (o zniesienie współwłasności) zawiera projekt zaakceptowany przez wszystkie zainteresowane strony. Sprzedaż mieszkania może być jedynym rozwiązaniem Zniesieniem kłopotliwej współwłasności zajmuje się sąd rejonowy w trybie nieprocesowym. Warto również wiedzieć, że sędzia rozpatrujący sprawę ma do wyboru trzy warianty zniesienia współwłasności. Mowa o fizycznym podziale nieruchomości, przyznaniu własności co najmniej jednego współwłaścicielowi (z obowiązkiem spłaty pozostałych osób) albo sprzedaży nieruchomości. Fizyczny podział domu lub lokalu to rozwiązanie, które tylko z pozoru wydaje się najprostsze. W praktyce może się okazać, że taki podział jest niewykonalny ze względów konstrukcyjnych i technicznych. Wtedy pozostają dwa alternatywne rozwiązania. Warto wiedzieć, że sąd nie może przyznać całej nieruchomości z obowiązkiem spłaty pozostałych osób, gdy potencjalny (przyszły) właściciel sprzeciwia się takiemu rozwiązaniu. Jeśli dwa wcześniej omawiane rozwiązania są niemożliwe, to sąd prawdopodobnie zadecyduje o sprzedaży kłopotliwej nieruchomości i podziale wpływów z transakcji. Orzeczenie sądu będzie przewidywało sprzedaż nieruchomości również wtedy, gdy wszystkie zainteresowane strony akceptują taki wariant znoszący współwłasność mieszkania. Chcesz dowiedzieć się więcej na temat skutecznej sprzedaży mieszkań? Pobierz darmowy e-book, który dla Ciebie przygotowałem: Leszek Markiewicz Skuteczny agent nieruchomości i kreatywny praktyk szybkiej sprzedaży. Związany z marką Cały czas pracuje jako pośrednik na rynku wtórnym. Specjalizuje się we współpracy z klientami sprzedającymi nieruchomości i deweloperami. Dzięki autorskiemu Systemowi Skutecznej Sprzedaży Nieruchomości, uzyskuje ceny sprzedaży wyższe o 10% i sprzedaje o 30% szybciej w porównaniu z agencjami i działami sprzedaży działającymi w standardowy sposób. Polish term or phrase: wspólność vs. współwłasność majątku. W doktrynie szwajcarskiej nie uznano podmiotowości prawnej spółki cywilnej, ale przeważa pogląd, że oparcie ustroju majątkowego na wspólności do niepodzielnej ręki przekształciło czysto zobowiązaniowy stosunek spółki w stosunek wspólnotowy. Część doktryny Żyję w konkubinacie – mój partner czeka na rozwód, ma ustanowioną notarialnie rozdzielność majątkową. Planujemy za miesiąc kupić dom o wartości ok. 500 tys. zł. Mój wkład jest na poziomie 150 tys. zł, on wnosi większość. Z pierwszego małżeństwa ma dwoje dzieci. W jaki sposób mogę się zabezpieczyć przed ewentualnymi problemami? Czy w akcie notarialnym powinniśmy zaznaczyć wielkość wkładów? Czy istnieje jakaś forma zabezpieczenia i ominięcia zachowków? Czy partner może mi darować swój wkład, jaki wniósł w zakup nieruchomości? Planujemy się pobrać, czy po ślubie może mi darować lub sprzedać pół domu? Chodzi mi o najbardziej korzystną formę przekazania – biorąc pod uwagę kwestie podatkowe. Jak rozwiązać kwestie finansowe związane z urządzaniem domu? Chcemy je regulować na bieżąco – czy muszę na wypadek problemów zbierać dowody finansowe, za które rzeczy ja zapłaciłam? W przypadku zakupu nieruchomości przez Panią i konkubenta są w zasadzie dwie możliwości: albo kupicie Państwo nieruchomość właśnie w częściach ułamkowych albo jedno z Państwa powiedzmy pożyczy drugiemu brakującą kwotę i tylko jedno z Państwa zostanie właścicielem nieruchomości. Współwłasność nieruchomości konkubentów Wyjaśnię, iż w polskim prawie istnieją dwa rodzaje współwłasności tzw. łączna – bezudziałowa i taka powstaje na przykład z mocy prawa pomiędzy małżonkami, jeśli nie zawrą intercyzy oraz ułamkowa, gdy właśnie 2 osoby postanowią nabyć nieruchomość. Jeżeli Państwo oświadczycie przez notariuszem, że nabywacie Państwo nieruchomość na współwłasność, on to już jako profesjonalista prawidłowo w akcie notarialnym zapisze. Zobacz też: Zmiana wpisu w KW po rozwodzie Zabezpieczenie przed zachowkiem przy zakupie nieruchomości Pyta też Pani, czy istnieje jakaś forma zabezpieczenia i ominięcia zachowków? Nie wiem, jaka jest Pani wiedza na ten temat, ale w najczęstszej formie zachowek przysługuje spadkobiercom ustawowym, którzy zostają wyłączeni od dziedziczenia, albowiem spadkodawca sporządzi testament, w którym powoła innego spadkobiercę. Zgodnie z treścią art. 991 Kodeku cywilnego – zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału (zachowek). Jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia. Pozbawić zachowku można w zasadzie tylko jednym sposobem – poprzez wydziedziczenie uprawnionych w testamencie. Mówi o tym art. 1008 stanowiąc, że spadkodawca może w testamencie pozbawić zstępnych, małżonka i rodziców zachowku (wydziedziczenie), jeżeli uprawniony do zachowku: 1) wbrew woli spadkodawcy postępuje uporczywie w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego; 2) dopuścił się względem spadkodawcy albo jednej z najbliższych mu osób umyślnego przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności albo rażącej obrazy czci; 3) uporczywie nie dopełnia względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych. Przyczyna taka musi być wyraźnie wskazana w testamencie. Natomiast wyjaśnię, że dzieci Pani konkubenta nie będę dziedziczyć nigdy Pani części nieruchomości, to nabędą ewentualnie Pani spadkobiercy. Przeczytaj też: Zakup działki na współwłasność Darowizna udziału w nieruchomości Pyta Pani, czy partner może darować Pani swój wkład, jaki wniósł w zakup nieruchomości. Otóż nie mówimy o wkładach, a o udziałach w nieruchomości, a więc jeśli będzie on miał na przykład 1/2 części nieruchomości, to taką częścią może rozporządzać poprzez sprzedaż czy darowiznę. Raczej darowizna będzie korzystniejsza, z racji kwot wolnych, niższych stawek podatkowych itd. Pani, jako żona, będzie zaliczała się do I grupy podatkowej, które to zaliczenie niesie za sobą korzyści podatkowe w postaci: wyższej kwoty wolnej od podatku – 10 278 zł oraz opodatkowaniu niższą stawką. Mówi o tym art. 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn, który brzmi: „Art. 15. 1. Podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według następujących skal: Kwoty nadwyżki w zł PODATEK WYNOSI ponad do 1) od nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej 10 278 3% 10 278 20 556 308 zł 30 gr i 5% nadwyżki ponad 10 278 zł 20 556 822 zł 20 gr i 7% nadwyżki ponad 20 556 zł 2) od nabywców zaliczonych do II grupy podatkowej 10 278 7% 10 278 20 556 719 zł 50 gr i 9% od nadwyżki ponad 10 278 zł 20 556 1 644 zł 50 gr i 12% od nadwyżki ponad 20 556 zł 3) od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej 10 278 12% 10 278 20 556 1 233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10 278 zł 20 556 2 877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20 556 zł Zobacz również: Kupno nieruchomości Urządzanie wspólnej nieruchomości w konkubinacie W zakresie ostatniego pytania o kwestie związane z urządzaniem domu, proszę koniecznie kolekcjonować wszystkie rachunku dla swojego bezpieczeństwa, zgodnie bowiem z art. 207 pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Tak więc w przypadku ewentualnego sądowego zniesienia współwłasności te nakłady, na żądanie drugiej strony, rozlicza się, więc bardzo ważnym jest, aby móc ich poniesienie udokumentować. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Warto pamiętać o tym, że sprzedaż swojej części nieruchomości jest możliwa wtedy, gdy dysponuje się udziałami w nieruchomości. Musi być to zatem tzw. współwłasność ułamkowa. Gdzie sprzedać udziały w nieruchomości? Najlepiej sprzedać udziały w nieruchomości innym współwłaścicielom.
Współwłaściciel samochodu a komornik – co ich łączy? W chwili, gdy wierzyciel otrzyma tytuł wykonawczy, opatrzony klauzulą poufności, może rozpocząć proces zmierzający do przeprowadzenia egzekucji komorniczej. Aby spłacić dług, komornik może zająć nie tylko środki finansowe dłużnika, ale również ruchomości i nieruchomości. Co się dzieje, gdy dana ruchomość (np. samochód) ma współwłaściciela? Dowiedz się więcej czytając artykuł lub postaw na kontakt z Centralnym Biurem komornik może zająć samochód jak jest współwłaściciel?Zgodnie z art. 846 kodeksu postępowania cywilnego egzekucja ułamkowej części ruchomej rzeczy, należącej do kilku osób, również jest możliwa. Dzieje się to w sposób przewidziany dla egzekucji z ruchomości. Sprzedaży podlega jedynie udział przypadający dłużnikowi. Komornik może sprzedać ruchomość posiadającą wielu właścicieli, aby odzyskać dług, jednak może uczynić to tylko w części należącej do dłużnika. Co to znaczy w praktyce? Czy można wystawić na licytację połowę samochodu? Czy komornik może zająć samochód jak jest współwłaściciel?Współwłaściciel samochodu a komornik: czy ktoś kupi połowę auta?Można się zastanawiać, kto zechce kupić połowę samochodu od dłużnika. Przecież kupując samochód zazwyczaj chcemy być jego jedynymi właścicielowi. O ile rzeczywiście trudno jest znaleźć kupca z zewnątrz dla połowy samochodu, o tyle jest to doskonała okazja dla rodziny i przyjaciół dłużnika, aby udzielić mu komornik sprzedaje Twój udział ruchomości, przyjaciele lub rodzina mogą go od Ciebie odkupić np. w celu wybawienia Cię w opresji. Jeśli kupującym będzie Twój bliski przyjaciel lub ktoś z rodzeństwa, wspólne użytkowanie pojazdu nie będzie takie trudne i nie odczujesz tak bardzo negatywnych konsekwencji wynikających z samochodu a komornik: zajęcie ułamkowej części ruchomościNawet jeżeli przedmiotem egzekucji komorniczej jest tylko część samochodu posiadającego współwłaściciela, cały pojazd podlega zajęciu. Dopóki nie zostanie sprzedany, obowiązkiem komornika jest postępować tak, jakby cały samochód był przedmiotem zajęcia. Następnie komornik ma za zadanie poinformować o tym fakcie wszystkich współwłaścicieli. Po dopełnieniu tego obowiązku oszacuje udział, który będzie mógł wystawić na licytację komorniczą. Sprzedaży podlega jedynie udział w pierwszej i w drugiej licytacji ułamkowa część samochodu nie zostanie sprzedana, wierzyciel może przejąć ruchomość na własność w ciągu dwóch tygodni od otrzymania pisma od komornika. Cena takiego przejęcia nie może być jednak niższa, niż cena wywoławcza ogłoszona na licytacji. Jeśli wierzyciel nie skorzysta z prawa przejęcia udziału, komornik umorzy egzekucję ze wspomnianej samochodu a komornik: roszczenie o zniesienie współwłasnościKodeks postępowania cywilnego daje również prawo do złożenia wniosku o zniesienie współwłasności. Zgodnie z Art. 212 § 2 może to nastąpić poprzez:podzielenie sumy pomiędzy wszystkich współwłaścicielisprzedanie danej rzeczyprzyznanie rzeczy jednemu spośród współwłaścicieli, jednak z obowiązkiem spłaty pozostałych właścicieli danej rzeczyWniosek o zniesienie współwłasności należy złożyć w sądzie rejonowym właściwy ze względu na miejsce położenia rzeczy. Wniosek powinien zawierać: oznaczenie wnioskodawcy, oznaczenia pozostałych uczestników postępowania i oznaczenie wartości przedmiotu samochodu a komornik: sprzedaż całej ruchomościArt. 846 Kodeksu postępowania cywilnego, wyraźnie określa, że inni współwłaściciele danej rzeczy mają prawo łącznego żądania, aby sprzedać daną rzecz w całości. Przepisy mówią o tym, że każdy ze współwłaścicieli może zgłosić do komornika żądanie sprzedaży całości pojazdu. Można je złożyć w dowolnej formie i w licytacji samochód zostanie sprzedany w całości, komornik zajmie kwotę odpowiadającą udziałowi dłużnika i zaspokoi wierzyciela. Pozostałe środki finansowe zostaną przekazane współwłaścicielom i rozdysponowane proporcjonalnie do ich powstał przy współpracy z
Współwłasność ułamkowa. Współwłasność w częściach ułamkowych jest to rodzaj współwłasności, w której każdy ze współwłaścicieli posiada udział, który określa ułamek od całej rzeczy, np. nieruchomości. Każdy może zarządzać swoimi udziałami bez zgody innych współwłaścicieli i korzystać z danej rzeczy w takim
Tak będzie, jeśli współwłasnością jest prywatna droga, dająca pozostałym współwłaścicielom odpowiedni dostęp do drogi publicznej. Czytelniczka ma dwie parcele przedzielone działką, która jest drogą użytkowaną przez dwu sąsiadów. Stanowi ona współwłasność jej i tych sąsiadów. Udział czytelniczki w drodze wynosi cztery szóste. Działki sąsiadów mają dostęp do drogi publicznej z innej strony. Czytelniczce droga ta nie jest potrzebna. Chce jej likwidacji, by połączyć swoje działki. Sąsiedzi na to się nie godzą. Czytelniczka pyta, czy w tej sytuacji można wystąpić do sądu o podział wspólnej działki i likwidację drogi. Tak. Taka możliwość istnieje. Do zamierzonego celu może doprowadzić skierowanie do sądu cywilnego wniosku o zniesienie współwłasności. [srodtytul]Prawo fundamentalne, ale z ograniczeniami[/srodtytul] Jako sposób zniesienia współwłasności w rachubę wchodzi: > przede wszystkim fizyczny podział wspólnej nieruchomości między współwłaścicieli, i tego zapewne chciałaby czytelniczka, > przyznanie nieruchomości jednemu albo kilku spośród współwłaścicieli, ze stosownymi spłatami lub dopłatami dla pozostałych, a nawet > sprzedaż nieruchomości i podział pieniędzy między wszystkich, stosownie do udziału we współwłasności. Domaganie się zniesienia współwłasności to – co do zasady – fundamentalne prawo każdego współwłaściciela. Współwłasność jest bowiem niejako z założenia stanem przejściowym. Ale i od tej reguły bywają wyjątki. Takim wyjątkiem może być właśnie współwłasność działki wykorzystywanej jako prywatna droga zapewniająca dojazd i dojście do drogi publicznej, a więc pełniąca funkcję drogi koniecznej. [b]Przytoczyć tu można uchwałę z 24 stycznia 2007 r. (sygn. III CZP 117/06)[/b], w której Sąd Najwyższy uznał, że w konkretnej sytuacji żądanie zniesienia współwłasności (np. wspólnego podwórka, drogi, miejsca do parkowania samochodów) może być też sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, czyli godziwego postępowania. Sąd więc nie musi go uwzględnić. Przytoczona uchwała Sądu Najwyższego dotyczy bezpośrednio sprawy, w której chodziło właśnie o drogę dojazdową będącą współwłasnością osoby, która chciała jej likwidacji, oraz trzech innych osób. Jej udział w działce wykorzystywanej jako droga był znacznie większy niż pozostałych trzech współwłaścicieli. Także jej chodziło o likwidację drogi w celu połączenia przedzielonych nią działek. [srodtytul]Dostęp może być nieodpowiedni [/srodtytul] W sprawie, której dotyczy przytoczona uchwała, likwidacja drogi w wyniku zniesienia współwłasności pozbawiałaby współwłaścicieli dostępu do drogi publicznej i musieliby domagać się ustanowienia drogi koniecznej przez działkę innego sąsiada. Sytuacja jest jednak inna, jeśli działki współwłaścicieli sprzeciwiających się zniesieniu współwłasności mają istotnie dostęp do drogi publicznej. Może to uzasadniać likwidację drogi dojazdowej, jeżeli jest to dostęp odpowiedni. O tym decydują zawsze wszystkie okoliczności konkretnej sprawy. Można przytoczyć orzeczenia podjęte w sprawach o ustanowienie drogi koniecznej, w których Sąd Najwyższy potwierdził, że jeśli istniejący dostęp do drogi publicznej nie jest odpowiedni, żądanie ustanowienia drogi koniecznej może być uzasadnione [b](postanowienia z 30 stycznia 2007 r., sygn. II CSK 421/06 oraz z 7 marca 2007 r., sygn. II CSK 482/06)[/b]. Muszą to jednak uzasadniać szczególne względy. Ten tok rozumowania i te poglądy odnieść trzeba do sytuacji, gdy współwłaściciel działki będącej drogą dojazdową zmierza do jej likwidacji. [ramka][b]Zniesienie współwłasności[/b] W myśl art. 210 [link= cywilnego[/link] uprawnienie współwłaścicieli do żądania zniesienia współwłasności może być wyłączone z ich woli (przez czynność prawną) na czas nie dłuższy niż pięć lat, ale z możliwością przedłużenia na dalsze okresy pięcioletnie. Art. 211 pozwala każdemu współwłaścicielowi żądać, aby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że byłby on sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo pociągał za sobą jej istotną zmianę lub znaczne zmniejszenie jej wartości. Odrębne zasady dotyczą zniesienia współwłasności gospodarstwa rolnego. [/ramka] [i]masz pytanie, wyślij e-mail do autorki [mail=@@
sprzedaż dokonana na podstawie postanowienia sądu; zgoda obu stron, aby sprzedawać nieruchomość bez podziału majątku. W takim przypadku konieczne jest sporządzenie odpowiedniego aktu notarialnego. Pamiętaj, że sprzedaż nieruchomości bez podziału majątku może być dokonana w wyjątkowych okolicznościach i tylko za zgodą obu stron.
Wspólna własność jednej rzeczy jest zjawiskiem najczęściej spotykanym w stosunku do nieruchomości. Nie zawsze jednak interesy stron są na tyle zgodne, aby stan współwłasności mógł trwać stale. W takim przypadku konieczne jest dokonanie zniesienia współwłasności. O tym, jakie skutki wywołuje taka czynność, w przypadku gdy współwłaścicielami są przedsiębiorcy, piszemy w poniższym artykule Na czym polega zniesienie współwłasności? Sama współwłasność oraz sposób jej zniesienia stanowią instytucje Kodeksu cywilnego. Kierując się regulacjami kodeksowymi, wskazać należy, że współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Jeżeli chodzi natomiast o zniesienie współwłasności, to w swej istocie zmierza ona do nowego ukształtowania prawa własności rzeczy. Przepisy wskazują, że każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Samo zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. Z powyższego wynika zatem, że zniesienie współwłasności może odbyć się poprzez podział rzeczy pomiędzy wspólników lub poprzez przyznanie całej rzeczy jednemu z nich z obowiązkiem spłaty pozostałych. Zniesienie współwłasności w świetle PIT Wybór jednego z powyżej przedstawionych sposobów wywoła odmienne skutki na gruncie podatku dochodowego. Jeżeli bowiem dojdzie do fizycznego podziału rzeczy pomiędzy współwłaścicielami, to każdy z nich otrzyma przypadający mu udział. W konsekwencji nie spowoduje to przysporzenia, które mogłoby być uznane za przychód podatkowy. Inaczej przedstawia się sytuacja, gdy w wyniku zniesienia współwłasności cała rzecz zostaje przyznana jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu jej do dokonania spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli. Wówczas przyjmuje się, że osoba otrzymująca w całości daną rzecz nabywa w niej udział ponad udział dotychczas posiadany i przysługujący jej w tej rzeczy. Konsekwencją tego jest zbycie udziału w niej po stronie tego współwłaściciela, który w zamian przysługującego mu udziału w rzeczy otrzyma spłatę pieniężną. Wówczas mamy do czynienia z odpłatnym zbyciem udziału w nieruchomości, które kwalifikowane jest jak źródło przychodu. Określenie „odpłatne zbycie” odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do rzeczy. Przykład 1. Właścicielami jednej nieruchomości, każdy po 1/3, są trzej przedsiębiorcy. Postanowili znieść współwłasność poprzez fizyczny podział rzeczy i wyodrębnienie dla każdego z nich działki gruntu odpowiadającej wielkością posiadanemu udziałowi. W takim przypadku nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu. Przykład 2. Właścicielami jednej nieruchomości, każdy po 1/3, są trzej przedsiębiorcy A, B i C. Postanowili znieść współwłasność poprzez przyznanie całej nieruchomości przedsiębiorcy A, który zobowiązał się dokonać spłaty na rzecz B i C w kwocie po 50 000 zł. W takim przypadku zniesienie współwłasności nieruchomości jest traktowane jako odpłatne zbycie udziału przez stronę otrzymującą spłatę. W rezultacie przedsiębiorcy B i C powinni rozpoznać przychód z tytułu odpłatnego zbycia składnika majątkowego w wysokości po 50 000 zł. Powyższe stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 28 kwietnia 2014 r., nr IBPBII/2/415-83/14/ŁCz, gdzie można przeczytać: Jak wynika z powyższego jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest przyznanie wspólnej rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych. Oznacza to, że osoby które otrzymują spłaty w zamian za udziały we współwłasności, zbywają swoje udziały w rzeczy odpłatnie. W związku z tym, po stronie dokonującego odpłatnego (bo w zamian za spłatę) zbycia udziału w nieruchomości powstaje obowiązek podatkowy. Zniesienie współwłasności w świetle VAT Przedstawione do tej pory rozważania znajdują swoje odzwierciedlenie na gruncie podatku od towarów i usług. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów. Z przepisów ustawy VAT nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową albo mieszaną - zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa. Zatem dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Z powyższego można wyprowadzić wniosek, że opodatkowaniu VAT podlegają jedynie zdarzenia mające charakter odpłatny, z tym że samą odpłatność należy rozumieć w sposób szeroki. Zatem jeżeli zniesienie współwłasności nastąpi nieodpłatnie, przez co rozumie się fizyczny podział rzeczy i brak zapłaty, a następnie dochodzi do wyodrębnienia w sposób materialny udziałów w przedmiotowej nieruchomości, które odpowiadają pod względem wartości i wielkości dokładnie wielkości dotychczasowego ułamkowego udziału stron we współwłasności nieruchomości, to czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.Wiele osób myśli, że nieruchomość można sprzedać tylko jak wszyscy właściciele są co do tego zgodni. Zgadza się, całą nieruchomość można zbyć tylko poprzez o